مقایسه تاثیر مداخلات مبتنی بر فعالیت حرکتی، مشارکت ورزشی، تبحر حرکتی و تعادل نوجوانان با اختلال هماهنگی رشدی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد، گروه تربیت بدنی - رفتار حرکتی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران.

2 ISLAMIC AZAD UNIVERSITY SCIENCE AND RESEARCH BRANCH Faculty of Management & Economics-Department of Sport

3 استادیار ، گروه تربیت بدنی - رفتار حرکتی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران.

چکیده

مقدمه و هدف: هدف این تحقیق بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات گروه محور بر مهارت‌های حرکتی درشت و انگیزه مشارکت ورزشی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی 8-10  ساله بود.
روش شناسی:  30 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند و گروه تجربی به مدت 8 هفته در تمرینات ورزشی و بازی گروه محور شرکت نمودند. قبل و بعد از 8 هفته، از هر دو گروه آزمون رشد حرکتی درشت الریخ که دارای دو خرده مقیاس جابجایی و کنترل شیء می باشد، و پرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی گرفته شد.
نتایج: نتایج آزمون t  نمره های تفاوت نشان داد که انجام تمرینات ورزشی و بازی گروه محور، تاثیر معنی داری بر هر دو خرده مقیاس رشد حرکتی درشت  و انگیزه مشارکت ورزشی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی دارد.
نتیجه گیری : به نظر می رسد تاکید بر گروه محور بودن تمرینات ورزشی و بازی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی، می تواند مهارت های حرکتی درشت آنان را ارتقا بخشده و انگیزه مشارکت ورزشی آنان را افزایش دهد.

کلیدواژه‌ها