گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
مقدمه و هدف: یکی از اهداف اصلی روانشناسی ورزش، شناسایی عوامل روان‌شناختی مرتبط با عملکرد ورزشی و نیز احتمالات رشد آنهاست. هدف از این پژوهش تعیین تفاوت نیمرخ انگیزشی ( جهت‌گیری ورزشی، انگیزۀ ورزشی و منبع کنترل) تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه بود.
روش‌شناسی: در این پژوهش مقطعی 70 تکواندوکار نخبه (قهرمان در مسابقات آسیایی و جهایی؛ میانگین و انحراف معیارسنی: 35/6 ±70/22) و 70 تکواندوکار غیرنخبه (درگیر در لیگ دسته یک؛ میانگین و انحراف معیارسنی= 36/3 ±57/20) شرکت و مقیاس‌های جهت‌گیری ورزشی (گیل و دیتر، 1998)، انگیزه ورزشی (مالت و همکاران، 2007) و منبع کنترل (لونسون، ۱۹۷۲) را تکمیل کردند.
نتایج: نتایج نشان داد که تکواندوکاران نخبه دارای منبع کنترل درونی‌تر و سطوح بالاتری از انگیزۀ پیشرفت، انگیزۀ درونی و بیرونی هستند (مجذور سهمی اتا = 25/0). نتایج همچنین نشان داد که بین منبع کنترل بیرونی و بی‌انگیزگی در تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت معناداری نشان ندارد.
نتیجه گیری: نتایج در زمینه کاربرد آنها در فرآیند استعدادیابی و توسعه در ورزش و همچنین توسعه مهارت های زندگی در ورزشکاران مورد بحث قرار گرفته است.
)