گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
چکیده
مقدمه و هدف: مطابق با دیدگاه سیستم‌های پویا؛ فرآیند یادگیری، پیشروی خطی مداوم رفتار نیست بلکه تغییرات ناگهانی و غیرمداوم در طول زمان است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر آموزش خطی و غیر خطی بر تعادل ایستا و پویای دانش‌اموزان دختر 7 تا 9 سال بود. روش‌شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، از بین دانش‌آموزان دختر 7 تا 9 ساله شهر تهران، 30 دانش‌آموز دختر به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه آموزش غیرخطی و آموزش خطی گرفتند. در مرحله پیش آزمون، تعادل ایستا و پویای شرکت‌کنندگان مطابق با دستورالعمل آزمون MABC-2 اندازه‌گیری شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه‌ها به اجرای تمرین مورد نظر در هشت هفته و هر هفته 3 جلسه پرداختند. بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون تعادل ایستا و پویای شرکت‌کنندگان مجددا اندازه‌گیری شد. داده‌ها به روش تی وابسته و آزمون کوواریانس تحلیل شد. نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هم آموزش غیرخطی و هم آموزش خطی باعث بهبود معنی‌دار تعادل ایستا و پویای دختران 7 تا 9 ساله گردید (05/0P ≤). دیگر نتایج حاکی از تفاوت معنی‌دار بین گروه آموزش غیرخطی و اموزش خطی در تعادل ایستا و پویا بود و شرکت‌کنندگان گروه آموزش غیرخطی دارای تعادل ایستا و پویای بهتر بودند. نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در مدارس در بهبود تعادل ایستا و پویای دانش-آموزان دختر تاکید دارد و نتایج تاییدی بر رویکرد قیود محور می‌باشد.
)